Hieronder weer een verslag van Saadi Dabbour de ambtenaar van de gemeente Jabalya die in 2022 nog een bezoek bracht aan Groningen en al eerder rapporteerde over wat hij meemaakt in Gaza.
Saadi Dabbour voor de zevende keer gedwongen om uit het noorden te vertrekken
Op 2 maart 2025 kondigde Israël aan dat de grensovergangen in de Gazastrook opnieuw zouden worden gesloten, dat er een blokkade zou worden ingesteld en dat de invoer van voedsel en internationale hulp in de Gazastrook zou worden geblokkeerd. Dat betekent dat de bevolking van de Gazastrook al 85 dagen lang onder een zware belegering leeft.
Medio maart 2025 hervatte het Israëlische leger het vuren. Sindsdien zijn er meer dan 5.000 mensen omgekomen en zijn hele steden ontheemd en geëvacueerd. De steden Rafah en Khan Yunis (zuidelijk Gazastrook) werden ontruimd, net als de steden Jabalya, en het kamp, Beit Lahia en Beit Hanoun (noordelijk Gaza). Hierdoor heeft het Israëlische leger nu de controle over 75% van de Gazastrook en leeft het merendeel van de inwoners in krappe ruimtes waar het leven ongeschikt is; waar geen water, voedsel… etc. is.
Vandaag, 10 dagen geleden, heeft het Israëlische leger ons verzocht ons gebied in de noordelijke Gazastrook te evacueren. Ik kon vertrekken, maar mijn familie bleef nog twee dagen vastzitten, samen met de bewoners van het gebied die te laat waren om te vertrekken. We konden niets uit het huis meenemen vanwege de intensiteit van het vuren; deze keer is de zevende ontheemding.
Voor ons is ontheemding een zeer moeilijke en zware ervaring; je verlaat het huis met alleen je kleren aan. Je mag geen spullen meenemen. Je overleeft het gewoon en je gaat verre afstanden het onbekende in, op weg naar een veilige plek om jezelf te beschermen tegen de raketten en artillerie van de bezettingsmacht, die met al haar macht de regio bombardeert, zonder zorgen te maken over de aanwezigheid van kinderen, ouderen of vrouwen. Je probeert opnieuw een leven te beginnen met niets en alleen om te proberen te overleven.
De leefomstandigheden zijn zeer zwaar: er is geen eten in de Gazastrook. We beperken onze maaltijden tot slechts twee maaltijden per dag en soms krijgen we maar één maaltijd per dag, omdat er vanwege de belegering door het Israëlische leger geen voedsel meer beschikbaar is.
Al meer dan twee weken malen we linzen en pasta en kneden we er opnieuw brood mee. Ook deze producten beginnen van de markt te verdwijnen. De voedselcrisis is aanzienlijk verergerd; We staan nu op de rand van de hongersnood. De groepen die het zwaarst getroffen worden door de belegering en de hongersnood, zijn kinderen en ouderen.
Algemene situatie: We staan aan de vooravond van een grote hongersnood die ongeveer 2 miljoen mensen treft die in een klein geografisch gebied wonen. Zij lijden dagelijks onder de hardheid van het leven en de grote moeilijkheden die het met zich meebrengt, die niemand zich ooit had kunnen voorstellen. En dan hebben we het nog niet eens gehad over de aanhoudende dood die dagelijks honderden Palestijnse mensenlevens eist in de Gazastrook. Degenen die niet sterven door de bezetting, sterven mogelijk wel van de honger.
Saadi Dabbour
