Zoektocht naar eten in Gaza
Meer dan twee maanden geleden schreef ik een artikel over de naderende hongersnood in de Gazastrook, die nu het punt heeft bereikt waarop de bevolking van de Gazastrook in een echte hongersnood is beland. Bijna 2 miljoen mensen worden geconfronteerd met “catastrofale honger en hongersnood” in de Gazastrook. Elke ochtend beginnen mannen, vrouwen en kinderen aan hun reis op zoek naar voedsel en andere basisbehoeften; een reis van lokale chaos, van de tragedie van ontheemding en hongersnood tot het bereiken van de dood.
Over het algemeen verbiedt Israël alle soorten voedsel en andere levensmiddelen en non-foodartikelen (zelfs medicijnen) de Gazastrook binnen te laten. Groenten, peulvruchten, vlees, fruit, kaas, conserven en zelfs babyvoeding worden niet toegelaten.
Wat wel beschikbaar is, zijn de weinige groenten die door een klein aantal Palestijnse boeren in de centrale Gazastrook worden verbouwd, en de weinige lang bewaarde levensmiddelen waarvan de prijzen de pan uit rijzen, meer dan 1000% van de normale prijs, waardoor ze voor het grootste deel van de bevolking onbetaalbaar zijn geworden.
We beginnen onze dag vroeg in de ochtend met een zoektocht naar drinkwater en waswater door de watertrucks die door particuliere ontziltingsinstallaties worden gezuiverd. Deze trucks worden naar de wijk gestuurd gefinancierd door internationale en donororganisaties om mensen van drinkwater te voorzien. De watervoorraad per hoofd van de bevolking is teruggebracht tot slechts 5 liter, vergeleken met 100 liter vóór de oorlog.
Na de zoektocht naar water begint de zoektocht naar voedsel. Dit is een reis die alleen kan worden omschreven als een reis van de dood. Na bijna drie maanden van een zware blokkade heeft Israël eindelijk een beperkte hoeveelheid hulpgoederen de Gazastrook binnengelaten. Vanwege de hongersnood waaronder de bevolking lijdt, proberen bewoners hulpvrachtwagens te onderscheppen in een poging voedsel te bemachtigen. Dit is waar de grote ramp schuilt.
Wanneer de hulpvrachtwagens arriveren, en zich bevinden vlak bij het Israëlische leger, begint het leger hevig te schieten op de hongerende mensen, waarbij dagelijks tientallen mensen omkomen en honderden gewond raken. Bovendien heeft de psychische toestand als gevolg van de ernstige hongersnood ervoor gezorgd dat de sterke jongeman aan voedsel kan komen, terwijl de zwakke, uitgeputte man niet op de vrachtwagen kan komen of zich met de menigte kan meten, en dus instort zonder voedsel. Verschillende van mijn familieleden zijn gestorven terwijl ze wachtten op voedselhulp, en lieten jonge kinderen achter die het leven niet aankonden.
Wonen in de Gazastrook is als leven in de hel. ’s Nachts kunnen we niet slapen door de intensiteit van de bombardementen, en overdag sterven we duizend keer op zoek naar water en voedsel te midden van de chaos. Er is geen voedsel (en als het er is, is het ongezond en duur). De mensen in Gaza lijden fysiek en hun weerstand is verzwakt door de schaarste en de kwaliteit van het voedsel. Je bent gedwongen lange afstanden te lopen omdat het autoverkeer stil ligt door het gebrek aan diesel. Dit geldt vooral in de hete zomer, en gezien de verwoesting van de meeste straten in de Gazastrook, is de lucht constant gevuld met stof, waardoor deze ernstig vervuild is.
Hier is een samenvatting van het leven in Gaza:
• We zoeken ’s ochtends naar water, ’s middags naar eten en ’s avonds naar babyvoeding, maar we kunnen die niet vinden.
• Het aantal maaltijden per dag is beperkt tot één. De waterinname per persoon is 5 liter per dag (100 liter vóór de oorlog).
• Er is geen voedsel, groenten, fruit, vlees, suiker, snoep, peulvruchten of andere voedingsmiddelen (en als ze er al zijn, zijn ze onbetaalbaar).
• De temperaturen in Gaza zijn hoog in de zomer en de lucht is vervuild door de gevolgen van bombardementen, straatstof en het puin van huizen. Het is onmogelijk om door de meeste straten te lopen, die vol staan met tenten vanwege de zware ontheemding.
• We zijn afhankelijk van vodden (versleten kleding) in plaats van luiers voor onze kinderen, omdat er geen luiers of babyvoeding zijn.
• Van ’s middags tot zonsondergang zoeken we naar een plek om onze telefoons en zaklampen op te laden om energie te behouden.
• Onze lichamen zijn zwak en we voelen ons constant moe en ziek.
Sadi Dabboor
Hij is gemeente ambtenaar uit Jabalya en was in 2022 nog in Groningen op bezoek om te praten over samenwerking. Eerder schreef hij al over de afschuwelijke omstandigheden waar hij en zijn gezin en alle andere Gazanen sinds oktober 2023 zich in bevinden.
of maak direct digitaal geld over via QR code
