Op maandag 22 april bracht de Israëlische mensenrechtenorganisatie B’Tselem een nieuw position paper uit, Manufacturing Famine. De organisatie concludeert, op basis van verschillende rapporten van internationale instanties over de situatie in Gaza en op getuigenissen verzameld door veldonderzoekers van B’Tselem, dat Israël al maandenlang de misdaad van hongersnood begaat in de Gazastrook volgens het internationaal recht.
De ernstige honger die zich de afgelopen maanden in de Gazastrook heeft ontwikkeld, is niet het resultaat van het lot, maar het product van een weloverwogen en bewust Israëlisch beleid. Het is vanaf het allereerste begin van de oorlog openlijk verklaard door besluitvormers, waaronder een lid van het Israëlische oorlogskabinet. In het document bespreekt B’Tselem de huidige omvang van de hongercrisis in de Gazastrook, de gevolgen ervan op de korte en lange termijn, het gedrag van Israël met betrekking tot deze kwestie en de juridische implicaties van dit gedrag. Wij baseren ons op de meest recente beschikbare cijfers en gegevens.
Het reduceren van de massa tot het bedelen om voedsel en het gebruiken van honger als oorlogsmethode vereist totale ontmenselijking. Helaas is de ontmenselijking van de Palestijnen in de Israëlische samenleving de afgelopen maanden versneld.
lees hier het rapport
Het Statuut van Rome van het Internationaal Strafhof definieert het volgende als een oorlogsmisdaad: “Het opzettelijk gebruiken van uithongering van burgers als oorlogsmethode door hen te beroven van voorwerpen die onmisbaar zijn voor hun voortbestaan, inclusief het moedwillig belemmeren van hulpgoederen.”
Vóór deze genocide was het gemiddelde van 500 vrachtwagenladingen met goederen die per werkdag het belegerde Gaza binnenkwamen lang niet genoeg, aangezien 63% van de Palestijnen in Gaza al voedsel onzeker was. Sinds 7 oktober is een klein aantal essentiële zaken er niet in geslaagd de toenemende hongersnood te verlichten, terwijl Israëlische aanvallen op de landbouwgrond en voedselsystemen van Gaza op de lange termijn een verwoestende impact zullen hebben. Bovendien maken beschadigde wegen en brandstoftekorten het erg moeilijk om de weinige essentiële goederen die wel bij wanhopige mensen terechtkomen, te bezorgen.
Dit is niet de eerste keer dat Israëlische functionarissen voedsel als wapen gebruiken. In 2006 sprak adviseur van de Israëlische premier Ehod Olmert over het beperken van voedsel voor mensen in Gaza en zei: “Het idee is om de Palestijnen op dieet te zetten, maar niet om ze van de honger te laten sterven.” Het beroven van voedsel en het aanvallen van voedselsystemen zijn klassieke tactieken van genocide.
