De winter slaat hard toe in Gaza. Zware regenval in de afgelopen maanden heeft geleid tot overstromingen van huizen en wegen, vooral in de vele vluchtelingenkampen van Gaza. In het vluchtelingenkamp al-Shati dat aan de kust ligt in Gaza-stad staat Baha Hamad (40) de schade te onderzoeken die is veroorzaakt door regen die in december door zijn asbest dak lekte. “Ik heb geen geld om het soort muren te bouwen dat voorkomt dat water naar binnen lekt”, vertelt hij aan The Electronic Intifada. Het huis van Hamad huisvest ook zijn vrouw en vijf kinderen, en hun hachelijke situatie is niet uniek. Veel huizen in het kamp moeten regenbestendig worden gemaakt, vooral in de gebieden aan de kust waar woningen direct worden blootgesteld aan harde wind en sterke regenval.
kinderen spelen in een ondergelopen steeg in het vluchtelingenkamp Al -Shati (Mohammed Al-Hajjar)
De smalle steegjes en wegen van het kamp lopen ook gemakkelijk onder water. “De wegen van het kamp zijn beschadigd door de regen van de afgelopen jaren, en de huizen zijn aangetast door de slechte infrastructuur”, zei Hamad. Een deel van deze problemen had kunnen worden vermeden door een betere afvoer. Maar dat is het soort infrastructuurproject dat de Palestijnen in Gaza niet kunnen ondernemen vanwege de 14 jaar oude Israëlisch-Egyptische blokkade.
Slecht jaar, nog slechter decennium
Zoals overal was 2020 moeilijk in Gaza. Maar in deze overvolle, belegerde en verarmde kuststrook hebben lockdowns en de economische en humanitaire pijn als gevolg van de wereldwijde COVID-19-pandemie de toch al wanhopige situatie alleen maar verergerd. Meer dan de helft van de bevolking leeft al onder de armoedegrens. En de economie heeft dramatisch geleden als gevolg van de Israëlisch-Egyptische blokkade en de herhaalde Israëlische militaire operaties die het gebied volgens de VN in het decennium 2007-2017 bijna $ 17 miljard dollar schade hebben gekost. De VN stelt dat zonder de blokkade en de militaire operaties van Israël de armoede in Gaza tegen 2017 met 15 procent had kunnen dalen.
Infrastructuurprojecten – rioleringsnetwerken, waterontziltingsinstallaties, reparaties aan de enige elektriciteitscentrale in het gebied en betrouwbare en directe toegang tot medicijnen en betere medische apparatuur had de twee miljoen Palestijnen in Gaza het afgelopen corona jaar veel ellende kunnen besparen. In plaats daarvan werd de impact van de pandemie verergerd door een chronisch en dramatisch gebrek aan essentiële medicijnen en persoonlijke beschermingsmiddelen voor medische professionals, een gebrek aan drinkbaar water en weinig faciliteiten voor afstandsonderwijs tijdens deze periode van gedwongen quarantaine.
Voeg aan deze feiten de winter toe. Februari nog moet komen, maar dit is nu al een drukke winter geweest voor de burgerbescherming in Gaza. Volgens statistieken van het ministerie van Binnenlandse Zaken hebben hulpverleners medio januari gereageerd op meer dan 130 weergerelateerde noodsituaties, een aantal dat alleen nog maar zal toenemen.
Geen geld, geen reparaties
In februari vorig jaar raakte het huis van Jamil Abu Riyala, beschadigd tijdens een soortgelijke winterse periode van zware regenval en stormachtig weer, toen twee asbest golfplaten van zijn dak werden geblazen. De hevige regenval in november zorgde ervoor dat het dak weer lekte. Vorige maand kwamen er weer twee platen naar beneden, wat weer lekkage tot gevolg had. Abu Riyala, 38, kan zich de constante noodzakelijke reparaties niet veroorloven, noch de lekken repareren waardoor regenwater het huis binnendringt. De voormalige smid woont er met zijn vrouw en drie kinderen, evenals vier werkloze broers, van wie er één twee kinderen heeft. Ze leven in de slechtste financiële situatie die ze hebben meegemaakt, en reparaties, hoe noodzakelijk ze ook zijn, dragen alleen maar bij aan deze last. “Ik heb niet het geld om de materialen te betalen die ik nodig heb om de gaten in mijn dak te dichten”, vertelde Abu Riyala aan The Electronic Intifada. Maar het niet uitvoeren van reparaties betekent ook mogelijk extra kosten. “Helaas is er water in mijn huis gelekt en is het meubilair beschadigd.”
Hamad, een voormalige visser die nu werkloos is, heeft ook geen geld om schade aan zijn huis te herstellen die is veroorzaakt door slecht weer. Hun hachelijke situatie wordt elke winter gedeeld door andere bewoners van het kamp. “De huizen in het kamp zijn overvol. Veel huizen zullen zwaar beschadigd raken als de wegen onder water komen te staan. In voorgaande jaren hebben we geprobeerd zandbarrières op te werpen, maar die hebben niet veel geholpen ”, vertelde Abu Riyala aan The Electronic Intifada. Deze winter zal naar verwachting nog moeilijker worden, vanwege pandemische lockdown-beperkingen waardoor veel bedrijven zijn gedwongen te sluiten, en nog meer mensen in armoede zijn geduwd.
Susan en Muhammud Huneidek hebben geen geld om lekkages in hun huis te repareren. (foto: Mohammed Al-Hajjar)
In het vluchtelingenkamp Khan Younis in het zuiden van de Gazastrook ondergaan de bewoners nog slechtere omstandigheden. Daar moeten Suzan Huneidek, 40 jaar, haar man en zes kinderen in de leeftijd van 3 tot 15 jaar brandhout verzamelen om hun huis warm te houden dat al twee maanden lekt. De man van Huneidek, Muhammad, 42 jaar was een boer, maar is al vijf jaar werkloos. Ze hebben gewoon geen geld voor reparaties en hebben het altijd koud. Huneidek probeert hout te stoken om haar kinderen warm te houden en ze allemaal te verzamelen in één kamer, waar regenwater niet door sijpelt. “We doen er alles aan om overal voedsel te vinden. Ik maak huizen schoon voor geld. Maar we kunnen niet ontsnappen aan de hardheid van de winter. Tijdens de regen in december lekte het water in de bedden van mijn kinderen en ik moest ze bedekken met mijn deken ‘, zeg ze. Mohammed zegt dat zij niet in staat waren om vochtige matrassen en dekens voor de kinderen te vervangen. “Dit is de zwaarste winter ooit. Soms kunnen we geen voedsel vinden. En we kunnen ons niets veroorloven om ons tegen de kou te beschermen ”, vertelt de voormalige boer aan The Electronic Intifada.
In de buurt van Sheikh Radwan in Gazastad bracht Muhammad Radi, (40) twee nachten door met regenwater dat door het dak van zijn huis druppelde. Hij heeft verschillende keren geprobeerd de lekken op te lossen, maar zonder succes. Voorgaande jaren bracht hij speciaal materiaal mee om ze te repareren, en soms spande hij nylon lakens om het regenwater af te voeren. Dergelijke maatregelen kan hij zich niet langer veroorloven. De werkloze oud-bouwvakker heeft soms zelfs geen voedsel voor zijn vier kinderen. “Dit jaar is zwaar voor ons allemaal. Ik denk altijd na over hoe ik voedsel voor mijn vier kinderen kan krijgen, maar ik ben al drie jaar werkloos, ”vertelt Radi aan The Electronic Intifada. “Ik ontvang slechts om de twee of drie maanden voedselpakketten van UNRWA.” UNRWA is het VN-orgaan dat zorgt voor Palestijnse vluchtelingen.
Tijdens de winter, vervolgt Radi, gingen kampbewoners normaal gesproken op pad om brandhout te verzamelen om hun lekkende huizen warm te houden, maar vanwege de pandemie konden ze dat niet eens doen. ‘Deze winter is hard voor ons,’ zei Radi. “Vanaf het begin was mijn huis niet geschikt voor menselijke bewoning. Nu is het zelfs voor dieren te koud om te dragen. ”
Ola Mousa is een kunstenaar en schrijver uit Gaza.
bron: The electronic intifada
